Agahan Magazin
علیرضا شفیعی، دانش‌آموخته‌ی کارشناسی ارشد از دانشگاه آزاد اسلامی است. بیش از 10 سال است که در حوزه‌ی طراحی داخلی فعالیت می‌کند و همواره در مسیر شغلی خود تلاش کرده است تا با حفظ اصول استاندارد حرفه‌ای، قالب‌های ذهنی مشتری را به چالش بکشد و طرحی نو دراندازد!
هر پروژه‌ای در آغاز، مجموعه‌ای از جزئیات ذهنی سفارش‌دهنده است. در واقع این خلاقیت طراح و تسلط او بر ابزارهاست که از هم‌سایگی عناصری به ظاهر غیرمرتبط، اثری متمایز و ترکیبی چشم‌نواز می‌آفریند.
شفیعی معتقد است که هرگز نباید ساده‌ترین راه را برای رسیدن به هدف انتخاب کرد. خلاقیت، جزء لاینفک پروسه‌ی طراحی است. اما متاسفانه هنوز طراحانی هستند که به دلیل فشارهای کارفرما و یا ناآگاهی سفارش‌دهنده نسبت به مقوله‌ی طراحی داخلی، راه میان‌بُر را برمی‌گزینند. مسیری که نتیجه‌ی آن، اجرای اثری ابتر و بی‌هویت است.
امروزه طراحی یک فضا، مبتنی بر نواندیشی، نوآوری، تحقیق و مطالعه در سبک زندگی و البته استفاده از تمامی ابزارها و امکان‌های موجود برای خلق یک اثر ماندگار است.
وی بر این باور است که برای ارتقاء سطح سلیقه‌ی مخاطب، ابتدا باید خودِ طراح بر دانش حرفه‌ای خود تسلط و اشراف کامل داشته باشد؛ سبک‌ها را بشناسد و مدام در حال مطالعه و یادگیری مستمر باشد. زیرا که فقط در این صورت است که می‌تواند با استفاده‌ی درست از ابزارها، ترکیب سبک‌ها و تلفیق تکنیک‌ها، فضایی خلاقانه و متفاوت را پدید آورد.
در نظر گرفتن شرایط مکانی و بودجه‌ی تامین‌شده برای انجام یک پروژه، شاید به ظاهر خیلی لازم و مهم به نظر نرسد اما از تاثیرگذارترین عوامل در روند یک کار به شمار می‌رود. علی‌الخصوص در کشوری مانند ایران که متاسفانه در تمامی مشاغل، شاهد حضور غیرحرفه‌ای و ناآگاه کسانی هستیم که فاقد تجربه و یا صلاحیت هستند. لذا با برآوردهای زمانی و مالی اشتباه به جهت خوشایند سفارش‌دهندگانِ گاه کمابیش کم‌تجربه شاهد پروژه‌های نیمه‌تمامی هستیم که به‌سان فرزندانی بی‌هویت، ترکیبی از چندین سلیقه‌ی مختلف هستند. علیرضا شفیعی، این موضوع را یکی از تهدیدها و خطرات شغلی طراحان داخلی و در پی آن لطمه به اصل اثر و البته بودجه‌ی سفارش‌دهندگان توصیف می‌کند.
